طب معالجوی MBBS

از رشته‌های علم طبی است که فارغان آن به‌عنوان داکتران معالج با داشتن جواز صحت عامه فعالیت می‌نمایند. این رشته در اکثر پوهنتون‌های دولتی و خصوصی در مدت ۶ تا ۷ سال، شامل ۱۰ تا ۱۱ سمستر درس‌های نظری و عملی است و طی ۲ سمستر دوره عملی را شامل می‌شود که به آن اِستاژ می‌گویند.

شش سمستر اول به درس‌های تیوری اختصاص دارد که بیشتر در داخل پوهنتون یا شفاخانه‌ها هم به‌صورت نظری و هم عملی تدریس می‌شود. از سمستر هفتم به بعد، دوره عملی شدت می‌یابد که نصف روز در پوهنتون و نصف دیگر در شفاخانه‌های مرتبط به دروس دانشجویان ادامه می‌یابد. دروس سال اول شامل مبانی عمومی مانند کیمیا، زیست‌شناسی، فیزیک، طب‌های اولیه، قوانین کار در شفاخانه، عمومیات ارزیابی و بررسی مریض می‌باشد. در سال دوم، مبانی اساسی‌تر مانند آناتومی، فیزیولوژی، هستولوژی، ژنتیک، جنین‌شناسی، میکروب‌شناسی و غیره تدریس می‌شود. از سال سوم به بعد، مباحث تشخیصی و معایناتی مانند امراض داخله، جراحی، نسایی ولادی، بیوشیمی، امراض انتانی، امراض تنفسی، امراض قلبی و سایر پرنسیپ‌های داخلی و جراحی تدریس می‌گردد. در سال‌های چهارم و پنجم، مباحث اساسی و تخصصی طب، از جمله امراض جلدی، گوش و گلو، داخله و جراحی اطفال، داخله و جراحی اعصاب، ارتوپیدی، چشم، امراض روانی و سایر ابعاد مهم طبابت آموزش داده می‌شود. طب معالجوی یکی از بخش‌های اساسی طبابت است که در پوهنتون‌های دولتی در کابل، هرات، قندهار، ننگرهار، کاپیسا، بلخ و... تدریس می‌شود.

در پایان دوره عمومی، امتحانی از طرف شورای طبی برای سنجش معیار طبابت کشور اخذ می‌شود که با کسب ۵۰٪ نمرات آن، جواز کار اعطا می‌گردد. کسانی که می‌خواهند در بخش‌های مهم طبابت مانند جراحی، نسایی ولادی، چشم، گوش و گلو، ارتوپیدی، جلدی، اطفال، جراحی پلاستیک و غیره تخصص بگیرند، باید امتحان تحصیلات عالی و یا امتحان ورودی صحت عامه کشور را سپری کنند.

قرآن کریم: "وَ مَن أحياهَا فكأنّما أحيا النّاس جميِعًا" کسی که جان و حیات یک نفر را نجات دهد، گویی حیات تمام انسان‌های زمین را نجات داده است.